این پژوهش به بررسی مقایسه کشور ایران با کشور مالزی با تکیه بر شاخص توسعه انسانی که برای رسیدن به اهداف پژوهش از نظریه های نظریه رستو، آرتور لوئیس، هارود دومار، پل هرسیون، لرنر، هانتگتون استفاده شد. روش تحقیق طرح تحقیق از نوع تاریخی- مقایسه ای که به صورت توصیفی و از نظر زمانی طولی می باشد ودر این نوع پژوهش پژوشگران اغلب آمیخته ای از شواهد شامل آمارها موجود، اسناد(مانند کتابها، روز نامه ها، روز نوشت ها، عکس ها و نقشه ها) مشاهدات مورد استفاده قرار می دهند. بنا به جداول فصل چهارم می توان نتیجه گیری کرد که چون جمعیت ایران نسبت به جمعیت مالزی بیشتر است ایران در شاخص های جمعیتی بالاتر از مالزی است. اما وضعیت کشور مالزی در(شاخص های شهر نشینی، تولید ناخالص داخلی، شاخص های آموزش، شاخص های سلامتی و بهداشتی، شاخص محیط زیست، شاخص فناوری اطلاعات و ارتباطات و در کل شاخص توسعه انسانی و سرمایه انسانی) نسبت به ایران بهتر و بالاتر است.