مطالعات انجام شده در کار حاضر را می توان از نظر موضوعی به دو بخش تقسیم کرد؛ بررسی برهم کنش اولئوروپئین و رزمارینیک اسید با dna دو رشته ای با استفاده از تکنیک های اسپکتروسکپی و الکتروشیمی و ساخت زیست حسگرهای الکتروشیمیایی برای اندازه گیری اوریک اسید، اولئوروپئین، رزمارینیک اسید و 145-mirna. این زیست حسگرها بر مبنای اصلاح الکترودهای مختلف با dna و ثبت سیگنال الکتروشیمیایی با تکنیک ولتامتری عریان سازی می باشند. عوامل تجربی موثر بر پاسخ حسگرها شامل پارامترهای مربوط به ساخت حسگر، انباشت و عریان سازی ترکیبات بهینه سازی شدند. - سنجش اوریک اسید با الکترود خمیر نانولوله کربنی پوشیده شده با dna دارای منحنی درجه بندی خطی برای غلظت های 7-10×0/7 تا 4-10×10/1 مولار با حد تشخیص 7-10×8/1 مولار بود. - سنجش اولئوروپئین با الکترود خمیر کربن اصلاح شده با چیتوسان و پوشیده شده با dna انجام شد که گستره خطی 7-10×0/6 تا 5-10×20/1 مولار و حد تشخیص 7-10×92/1 مولار به دست آمد. - سنجش رزمارینیک اسید با الکترود خمیر نانولوله کربنی اصلاح شده با چیتوسان و پوشیده شده با dna، محدوده غلظتی خطی 8-10×0/4 تا 6-10×5/1 مولار و حد تشخیص 8-10×40/1 مولار را نتیجه داد. - سنجش 145-mirna بر روی سطح الکترود طلای اصلاح شده با نانوذرات طلا، رشته تیوله شده dna مکمل 145-mirna و هگزادکان تیول و با استفاده از شناساگر الکتروفعال دوکسوروبیسین انجام گرفت که منحنی درجه بندی در محدوده غلظتی 9-10×0/2 تا 8-10×0/8 مولار با حد تشخیص 10-10×7/2 مولار برای آن به دست آمد.