دراین کار، ترکیبی از یک راکتور بستر ثابت با غشای نفوذ پذیر هیدروژن با یک راکتور دوغابی با غشاهای نفوذ پذیر هیدروژن و آب برای سنتز فیشر-تروپش پیشنهاد داده شده است. در راکتور اول که یک راکتور بستر ثابت با غشای نفوذپذیر هیدروژن می باشد, گاز سنتز بطور جزئی به هیدروکربنها تبدیل می شود. در راکتور دوم که یک راکتور دوغابی با دو غشای مختلف می باشد, از گرمای واکنش برای پیش گرم کردن خوراک در راکتور اول استفاده می شود. یک مدل تک بعدی ناهمگن برای راکتور اول و یک مدل با پراکندگی محوری برای هر دو فاز مایع و گاز برای راکتور دوم استفاده می شود. علاوه بر این ،بهینه یابی راکتور دوغابی-غشایی بوسیله الگوریتم ژنتیک بررسی شده است. مقایسه پروفایلهای تولید محصولات هیدروکربنی مطلوب در راکتورهای بستر-ثابت پژوهشگاه صنعت نفت، دوغابی- غشایی و دوغابی- غشایی بهینه شده بیانگر این است که عملکرد راکتور دوغابی غشایی, در شرایط بهینه شده بهتر عمل می کند و شدت تولید گازولین به مقدار قابل ملاحظه ای 24% نسبت به راکتور پژوهشگاه و 3% نسبت به راکتور دوغابی- غشایی بهینه نشده افزایش می یابد.