این رساله حوزه¬ی جدیدی از طراحی گرافیک در زمینه¬ی تایپوگرافی را تحلیل و بررسی می کند که از فضای خسته کننده، تخت و دو بعدی نوشتار فاصله می¬گیرد. قدرت بیان و ارتباط دوسویه تایپ سه بعدی و فضای خلاق و جذاب برای مخاطب، از ویژگی¬های این تکنیک می¬باشد. تایپوگرافی سه بعدی رویکردی نوین در دنیای طراحی حروف است که بسیاری از شاخه¬های طراحی گرافیک امروزه بویژه گرافیک محیطی و تبلیغات را تحت تاثیر قرار داده است. در این رساله، ابتدا به بررسی اصطلاحات رایج تایپوگرافی و برخـی ویژگـی¬های طـراحی قلـم پرداخته می¬شود. در بخش بعدی پیشینه¬ی تاریخی تایپ سه بعدی نقل می¬شود و در ادامه انواع و جایگاه آن در جامعه¬ی مدرن مورد بررسی قرار می¬گیرد. با توجه به نتایج تحقیقات، این بخش به سه قسمت تقسیم می¬شود: تایپوگرافی سه بعدی که همچنان به فضای چاپی و تخت وفادار است اما همزمان می کوشد با ایجاد نوعی فریب بصری حالت سه بعدی خود را به بیننده القاء کند؛ حروف سازی سه بعدی که برای خلق حروف، اشیاء مختلف قالب ریزی، چیدمان یا دستکاری می¬شوند. این حروف مانند یک مجسمه، واقعی و ملموس هستند و در نهایت تایپوگرافی سه بعدی سیال که بیشتر شامل رسانه¬های بر پایه¬ی پرده نمایش و گرافیک حرکتی می¬باشد. در این تکنیک یک حرف بر روی صفحه¬ی نمایش می تواند دگردیسی داشته باشد، تکه تکه شود و شامل انواع تغییرات دیگری باشد که بسیار پیچیده¬تر از تغییرات تایپوگرافی حرکتی استاندارد است. در انتهای این رساله نیز، جهت به دست آوردن نتایج عملی، کاربردی و استفاده از تجربیات طراحان بین¬المللی، مصاحبه چند تن از طراحان مطرح و با تجربه بین المللی آورده شده است.