امّید و ناامیدی از مضامینی هستند که همواره در شعر شاعران ایرانی مطرح شده اند. کارکرد این واژه ها در سلامت روانی یا عدم آن در جامعه موثر بوده است که منجر به زندگی بی دغدغه یا اضطراب آور گشته اند بویژه در جوامع پر از گرفتاری و تنش امروز، خوشبینی و امّید به عنوان کیفیتی اساسی و ارزشی می تواند زیر بنای رفع بسیاری از موانع و معضلات زندگی باشد. با توجه به این مهم، نگارنده بر آن است ضمن بررسی امّید و ناامیدی در ادب پارسی به طور عمومی و در ادب معاصر به ویژه آثار فریدون توللی و فریدون مشیری به صورت اخص بپردازد. بررسی اندیشه ها و جریانات اجتماعی، سیاسی و مذهبی، زندگی و زمان این دو شاعر که بازتابی گسترده در آثارشان داشته است و دسته بندی شعر آن دو از لحاظ تأثرات سیاسی، اجتماعی و شخصی از مهم¬ترین مباحث این پژوهش می¬باشد. در این راستا به این نکته رسیده ام که جنگ جهانی، کودتای رضاخانی و به دنبال آن ها برکناری مصدق تاثیری شگرف در آثار شاعران مورد مطالعه ام داشته و باعث روی آوری آنان به سرایش اشعار غم انگیز و ناامیدکننده گشته است. که درصد اشعار ناامیدکننده اشان هم از اشعار امّیدوارکننده اشان بیشتر گشته است. کلید واژه ها: شعر معاصر، فریدون توللی، فریدون مشیری، امّید، ناامیدی.