در این رساله یک زنجیره تأمین دو سطحی با دو خرده فروش، که یکی سیاست (1,t) و دیگری سیاست (r,q) دارند و تأمین کننده به طور دائم از طریق اشتراک اطلاعات از وضعیت موجودی خرده فروش دوم مطلع می شود، مورد بررسی قرار گرفته است. در حقیقت نوآوری بکار رفته در این رساله، در ساختار مسئله آن و بررسی سیاست (1,t) در کنار سیاست اشتراک اطلاعات و اندازه گیری کمی اثرات این دو سیاست بر هزینه های زنجیره تأمین است. در مدل سازی مسئله مذکور از روش « تخمین متریک » به منظور مدل سازی تأخیرهای تصادفی استفاده شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که تخمین متریک برای مدل سازی این مسئله، از کارایی لازم برخوردار است. همچنین با مقایسه سیاست موجودی پایه با سیاست (1,t) در شرایط تعریف شده در مسئله، کارایی سیاست (1,t) مشخص شد. بر اساس بررسی چندین مثال عددی و اندازه گیری درصد صرفه جویی ناشی از اشتراک اطلاعات، می توان به این نتیجه رسید که اثرگذاری اشتراک اطلاعات در صرفه جویی هزینه، در زنجیره تأمین دارای سیاست (1,t)، کمتر از زنجیره تأمین دارای سیاست موجودی پایه است.