جادو در نمایش نه به معنای معمول آن بلکه به معنای ذات شرور آدمی است، ضعف نفس هیولایی است که برای نمایان شدن به بهانه ای اندک نیاز دارد. غرور، حسد، شهوت، حرص و عناصری چنین سیاه وسوسه به جان آدمی می اندازد تا او را به تباهی بکشاند. شناخت جادو و تاثیر آن در آثار نمایشی، شناخت درون انسان است و ما صورت تجسم یافته ای را می بینیم که در عالم واقع از چشمان ما پنهان است. جادوگری وعلوم ماورالطبیعه تمی جهانی ومتداول در تاریخ نمایش و نمایشنامه بوده است .در شخصیت ها ،مقالات جادوگری،افسونگران،سحر، ارواح و برخی اعتقادات خاص دینی. به دلیل جذابیت و ترس از موجودات غیرمعمول وفریب های جادوگران در دوران الیزابت شکسپیر حجم فراوانی از عناصر جادو را وارد نمایشنامه هایش کرد.از جمله در شاخص ترین اثر شکسپیر نمایشنامه ی مکبث با حضور خواهران جادو،قدرت تاریکی و لیدی مکبث