چکیده: عدالت بودن، اعتماد افراد را نسبت به سرنوشت قراردادی که منعقد می نماید سلب می کند. در حقوق انگلیس نیز، تدلیس عیب رضا به شمار نمی آید، چون اصولا عقد، جنبه رضایی ندارد اما چون تدلیس سبب نقض حکم و وظیفه قانونی شده، قرارداد را معیوب می سازد. به نظر می رسد که قوانین مربوط به عیوب اراده در کشورهای مورد مطالعه در برخی زمینه ها مشابه و در برخی دیگر متفاوت می باشد. در خصوص آثار اشتباه در قراردادها، در سیستم حقوقی انگلیس و آمریکا، با عنایت به طرز تلقی این دو سیستم حقوقی از عنصر رضا در بحث از شرایط اساسی صحت قراردادها و اعتقاد به کفایت عنصر رضا در مفهوم عام و کلی خود برای وقوع و تحقق انعقاد عقد به عنوان یکی از ارکان تشکیل دهنده قرارداد، از اشتباه به صراحت به عنوان عاملی که رضایت طرف یا طرفین قرارداد را تحت تأثیر قرار می دهد نام برده می شود. اما با وجود اختلاف در این زمینه میان این سه سیستم حقوقی به دلیل عدم تفکیک و تجزیه اراده در حقوق این دو کشور به دو عنصر قصد و رضا با همان معانی و مفاهیم موجود در سیستم حقوقی ایران، در بحث از آثار اشتباه بویژه اثر بطلان ، میان این سه سیستم (خصوصا سیستم حقوقی انگلستان ) تا حدود زیادی سنخیت و مطابقت وجود دارد. در خصوص آثار اکراه در قراردادها، میان سه کشور فوق الذکر، تشابه وجود دارد. به گونه ای که حقوق ایران، انگلیس و آمریکا در نتیجه مترتبه بر عقدی که برمبنای اکراه واقع می شود، یعنی قابلیت تنفیذ بعدی متفقند.