به منظور بررسی تاثیر کمپوست، تریکودرمین و هورمون سالیسیلیک اسید در کنترل پوسیدگی ریشه ی گوجه فرنگی ناشی از macrophomina phaseolina آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در شرایط گلخانه در سه تکرار در شهرستان پاسارگاد انجام گرفت. فاکتور اول شامل: بیماری ( با بیماری ماکروفومینا و بدون بیماری) کاربرد اسید سالیسیلیک (صفر، نیم و یک میلی مولار) کاربرد کمپوست (کاربرد و عدم کاربرد کمپوست) و کاربرد تریکودرما (کاربرد و عدم کاربرد تریکودرمین) بود. نتایج مقایسات میانگین مربوط به سطوح مختلف کاربرد اسید سالسیلیک نشان داد که در شرایط بیماری بین دو سطح کاربرد نیم و یک میلی مولار از لحاظ اماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد ولی نسبت به تیمار عدم کاربرد اسید سالیسیلیک منجر به افزایش عملکرد میوه گوجه فرنگی از لحاظ آماری گردید. در شرایط بدون بیماری بین سه سطح کاربرد اسید سالسیلیک از لحاظ اماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتایج کاربرد تریکودرمین نشان داد که در شرایط بیماری و عدم بیماری منجر به افزایش عملکرد و اجزای عملکرد میوه گوجه فرنگی گردید. در شرایط عدم بیماری درصد افزایش عملکرد میوه گوجه فرنگی نسبت به عدم کاربرد تریکودرمین برابر 20 درصد و در شرایط بیماری برابر 28 درصد بود. نتایج کاربرد کمپوست نیز نشان داد که با افزایش کاربرد کمپوست در شرایط بیماری میزان افزایش عملکرد میوه گوجه فرنگی برابر 37 درصد و در شرایط بدون بیماری 29 درصد بود. در کل نتایج نشان داد که در اثر بیماری ماکروفومینا عملکرد میوه گوجه فرنگی 48 درصد نسبت به تیمار عدم بیماری کاهش داشت. با کاربرد اسید سالیسیلیک، کمپوست و تریکودرمین می توان در کنترل این بیماری تا حدودی موفق و از کاهش بیشتر عملکرد میوه جلوگیری نمود. کلمات کلیدی: تریکودرما، کمپوست، گوجه فرنگی، درصد کاهش، عملکرد میوه، اسید سالیسیلیک.