هدف پژوهش حاضر، تأثیر طراحی انگیزشی آموزش بر کیفیت زندگی کلاسی و یادگیری در آموزش دانشگاهی بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث گرد آوری داده ها، آزمایشی بود که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش، تمام دانشجویان مقطع کارشناسی علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد در نیمسال اول سال تحصیلی 94-1393 بودند که با توجه به ضرورت همکاری استاد درس در طراحی و اجرای برنامه های آموزشی و قابلیت تبدیل دانشجویان به دو گروه آزمایش و کنترل از سویی دیگر، درس روش ها و فنون تدریس به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. این کلاس دارای 50 دانشجو بود و با استفاده از جدول اعداد تصادفی دانشجویان به گروه های آزمایشی و کنترل گمارش یافتند. بررسی سنجش با بکار گیری مراحل ده گانه طراحی انگیزشی بر اساس مدل کلر چهار عنصر: توجه، ارتباط، اطمینان و رضایت در بخش روش های تدریس مستقیم این درس گنجانده شد. برای سنجش اثربخشی این طراحی از دو متغیر کیفیت زندگی کلاسی و یادگیری استفاده شد. روایی پرسشنامه کیفیت زندگی کلاسی از طریق روایی محتوایی و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد. برای اندازه گیری یادگیری، از پرسشنامه آزمون پیشرفت تحصیلی استفاده شد. روایی این پرسشنامه نیز از طریق جدول- هدف محتوا و میزان پایایی آزمون یادگیری نیز با کودر ریچاردسون محاسبه گردید. داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس چند متغیری و کوواریانس چند متغیری تحلیل گردید. نتایج پژوهش حاکی از تأثیر طراحی انگیزشی کلر بر کیفبیت زندگی کلاسی بود ؛ اما این تأثیر بر یادگیری معنادار نبود.