در این پژوهش به مقتضای مقام از تعاریف مختلف سبک و مکاتب مختلف سبک شناسی از جمله مکاتبی چون سبک شناسی تکوینی ،نقش گرا و ساختگرا سخن به میان آمد. سپس پس از اشاره ای کوتاه به زندگی و اندیش? دو شاعر? معاصر پروین اعتصامی و فروغ فرخزاد که هر دو از شاعران صاحب سبک شناسی هستند، اسلوب شعری و هنرمندی شان مورد دقت و بررسی قرار گرفت. انگیز? گزینش این موضوع این بود که پروین اعتصامی که یکی از شاعران صاحب سبک پس از دوران مشروطیّت است به دلیل وجود جریان های کاذب ادبی در دهه های اخیر در مجلاّت جوان پسند و نقدهای روزنامه ای حقش ضایع شده بود و بر خلاف ساخت های خانوادگی نسل قبل از فروغ هیچگاه از مسائل و مصائب شخصی و عاطفی و شکست در ازدواج خود سخن به میان نیاورد و همه چیز را به سکوت برگزار کرد. امّا سکوت هایی که بسیار پر معنا بودند و پشت هر واژه ای دنیایی از معانی نهفته است. که یک هدف این پایان نامه تأمّل در این سکوت ها و واژگان است. امّا فروغ بر عکس پروین در عصری واقع شد که توانست نگاههای زنان? خود را به جهان درون و بیرون تبدیل به اشعار بلندی کند و به غنای ادبیات عاطفی و صمیمان? ما بیفزاید. وهردوشاعربنابه نگرش خاص خود به جهان توانسته اند گزینش های خاصی از دنیای واژگان بکنند و هرواژه آنها در متن شعریشان رنگی از احساسات و افکارشان نسبت به جهان برون و درون در خودنشان می دهد و در یک نگرش کلی به نظر می رسد که سبک شعری پروین،در حوزه فکری و مضامین عمدتا مربوط به مسایل اجتماعی و سیاسی است اما سبک شعری فروغ فرخزاد در حوزه مذکور بین مسایل شخصی – روانی و حوزه سیاسی- اجتماعی در سیلان است.