در دنیای امروزی تامین امنیت غذایی در هر کشوری به عنوان یکی از اهداف استراتژیک و مهم آن کشور محسوب می¬شود. از طرفی موضوع فسادپذیری و ضایعات محصولات کشاورزی موجب می¬شود تا اهمیت و ضرورت وجود صنایع مرتبط با این بخش اعم از نگهداری، بسته بندی، فرآوری و غیره را اجتناب ناپذیر تلقی گردد. در این تحقیق با عنایت به شرایط خاص کشور، و درنظر داشتن موضوعاتی از جمله ضایعات حدود 30 درصدی محصولات کشاورزی، واردات بی رویه مواد غذایی، تخصیص منابع ارزی مرتبط، هدف¬گذاری خودکفایی در برنامه¬های توسعه و عدم تحقق آن اهداف، سعی شده است تا با شناسایی و اولویت¬بندی رویکردها و سیاست¬های توسعه صنایع مرتبط با بخش کشاورزی و با تاکید بر شهرک های کشاورزی و صنایع تبدیلی, ارتباط فعالیت¬های پسین و پیشین بخش کشاورزی با بخش صنعت, هدف¬گذاری گردد. در این راستا در پرسشنامه¬هائی که تهیه شد نظرات کارشناسان، مسئولین و مدیران مرتبط و صاحب نظران بخش کشاورزی و صنعت اخذ و جمع¬آوری شد و سپس بر اساس متدهای اقتصاد کشاورزی و روش توصیفی از نوع پیمایشی, دو روش کتابخانه¬ای و میدانی بکار گرفته شدند . برآیند مطالعات و نتایج بدست آمده از این تحقیق در خصوص اقدامات صورت گرفته از اول انقلاب در دو بخش کشاورزی و صنایع مرتبط و همچنین تحلیل و بررسی و شناسایی نقاط ضعف و قوت و تهدیدها و فرصت¬ها (swot) بیانگر آن است که می¬توان با اتخاذ تمهیداتی در خصوص ایجاد و گسترش صنایع تبدیلی و تکمیلی مرتبط با بخش کشاورزی و در قالب شهرک¬های کشاورزی به سطوحی از موقعیت¬ها دست یافت که در آن سطوح, ضمن تنزل حداکثری نقاط ضعف این بخش و دست¬یابی به ارتقاء حداکثری نقاط قوت, تامین امنیت غذایی در کشور و تسخیر بازارهای خارجی محقق خواهد شد.