آن چه که در مورد جایگاه زن در ادیان ایران باستان ملاحظه می شود به طور کلی از دو دیدگاه قابل بررسی است: جایگاه زن در ادیان الهی و جایگاه زن در ادیان غیر الهی . آیین زرتشت به عنوان دین الهی ایران باستان متناسب با ادیان الهی دیگر به زن به عنوان مخلوقی هم پایه با مرد نظر دارد. این ادعا از خلال متون دین زرتشتی و قوانین عرفی و اجتماعی آن و همچنین جایگاه زن در عرصه های مختلف اجتماعی و سیاسی و مذهبی و... نمایان می شود. در مقابل، ادیان غیرالهی باستان (زروانی، مهر، مانوی، مزدکی)، زن نسبت به مرد دارای جایگاه نازل تری می باشد. در این ادیان غالبا زن به عنوان موجودی شرور و اهریمنی نمایانده می شود که همواره باعث گمراهی مرد می گردد. نگاه این ادیان تحت تاثیر جهان بینی "مردباورانه ای" بوده که در آن برهه ی تاریخی وجود داشته و این باعث مخدوش شدن چهره ی اصلی زنان می شده است. باتوجه به این که اینجانب از گذشته به دنبال شناخت جایگاه زن ایرانی در دوران قبل از اسلام بوده ام، موجب شد تا به انجام این تحقیق بپردازم. محقق معتقد است که این رساله بدون اشکال نمی باشد و نیاز بیشتری به تحقیق و بررسی دارد.