هدف پژوهش حاضر اثربخشی مشاوره شغلی بر افزایش رضایتمندی و انگیزش شغلی فرزندان شاهد و ایثارگر در ادارات شهر شیراز می باشد.روش پژوهش از نوع شبه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل فرزندان شاهد شاغل در ادارات شهر شیراز به تعداد 1100 نفر بوده است که بر اساس جدول مورگان 310 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسش نامه های رضایت شغلی jdi (اسمیت کندال و هیولین 1969) و انگیزش شغلی (رابینسون، 2004) بود که ضریب پایایی آن ها به کمک آلفای کرونباخ تعیین گردید به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیفی و استنباطی استفاده شده است.نتایج تحقیقات نشان داد که بین متغیر رضایت شغلی با در نظر گرفتن تعدیل متغیر همراه در گروه های آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد و بین متغیر انگیزش شغلی با در نظر گرفتن تعدیل متغیر همراه ، در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و متغیر انگیزش شغلی در اثر مشاوره شغلی بطور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است.