هدف اصلی برنامه ریزی توسعه تولید، یافتن برنامه بهینه ای برای احداث واحدهای نیروگاهی است که به واسطه آن، تقاضای الکتریکی پیش بینی شده سیستم به شکل مطلوبی در طی دوره برنامه ریزی، با کمترین هزینه تامین شود. در این مطالعه روشی برای یافتن برنامه بهینه توسعه سیستم تولید در یک دوره ده ساله و با درنظر گرفتن عدم قطعیت تقاضا، پیشنهاد شده است. برنامه بهینه نوع، تعداد، سایز و زمان ورود واحدهای نیروگاهی جدید به سیستم تولید را در طی افق برنامه ریزی تعیین می کند. مدل برنامه ریزی توسعه تولید پیشنهاد شده، هزینه های سرمایه گذاری احداث واحدهای نیروگاهی جدید و همچنین هزینه های بهره برداری واحدهای موجود و جدید را مینیمم می کند. در این روش، به منظور مدل سازی عدم قطعیت تقاضای الکتریکی سیستم در مساله برنامه ریزی توسعه تولید، از روش های تخمین نقطه ای 2n و 2n+1 هونگ استفاده شده است. همچنین شبیه سازی مونت کارلو به منظور تولید تعداد زیادی سناریو و حل مساله در حضور عدم قطعیت تقاضا به کار گرفته شده است. نتایج بدست آمده از مدل مبتنی بر شبیه سازی مونت کارلو، می تواند به عنوان معیاری برای سنجش کارایی و دقت دو مدل مبتنی بر تخمین نقطه ای مورد استفاده در این پایان نامه، در نظر گرفته شود. در انتها، مطالعه ای موردی در این پایان نامه به منظور نشان دادن کارایی و دقت روش پیشنهاد شده انجام شده است. مدل پیشنهاد شده برروی بخش تولید سیستم تست قابلیت اطمینان ieee-rts79) ieee) اعمال شده و نتایج شبیه سازی نشان می دهد که پاسخ بدست آمده از دو مدل مبتنی بر روش تخمین نقطه ای 2n و 2n+1، نزدیکی زیادی به پاسخ بدست آمده از مدل مبتنی بر مونت کارلو دارد، که این نشان دهنده دقت بالای روش پیشنهادی می باشد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که در مقادیر پایین عدم قطعیت، مدل مبتنی بر روش تخمین نقطه ای 2n+1 دقیق تر از مدل مبتنی بر روش تخمین نقطه ای 2n بوده و در مقادیر بالای عدم قطعیت، مدل مبتنی بر روش تخمین نقطه ای 2n دقیق تر از مدل مبتنی بر روش تخمین نقطه 2n+1 می باشد. همچنین نتایج بدست آمده از دو مدل مبتنی بر تخمین نقطه ای 2n و 2n+1 نشان می دهد که میزان محاسبات کاهش قابل توجهی در مقایسه با حجم محاسبات انجام شده برای بدست آوردن نتایج مشابه با استفاده از مدل مبتنی بر شبیه سازی مونت کارلو، خواهد داشت.