درست در زمانی که هنر ارزش واقعی خود را از دست داده و به جای بینش شهودی و اخلاقی به تفکر تکنیکی و ابزاری (ضد هنر و برج عاج نشینی) روی آورده بود، بارقه هایی پدید آمد و در رسالت و هدف ادبیات بازنگری هایی صورت پذیرفت. در این رویکرد، هنر و ادبیات به ارایه پیام های مورد نیاز با توجه به شرایط جامعه ملزم شدند. ایده ی تعهد در دوران جدید و در نتیجه ی ارتباط ادیب با مشکلات زندگی و درک اهمیت نقشی که در برابر این مشکلات ایفا می کند، پدید آمد. لذا مفهوم ادبیات از دوران جدید به نقد زندگی یا تفسیر زندگی محدود شد. غازی قصیبی، شاعر و سیاست مدار سعودی، و یکی از معروف ترین شاعران خلیجی در دوره ی معاصر است. وی در هر کاری که وارد می شد از تلاش و همت فراوانی برخوردار بود و دیوان ها و کتاب های فراوانی را به نام خود منتشر نموده است. نگارنده در این نوشتار بر آن است که با روش تحقیقی توصیفی-تحلیلی به نقد و بررسی لایه های پنهان موجود در بین اشعار شاعر سعودی، غازی بن عبدالرحمن قصیبی بپردازد تا تعهد و احساس وظیفه ی شاعر را در قبال مسایل و موضوعات پیش آمده سنجش و ارزیابی کند. از آن جایی که شاعر در محیطی سرشار از اندوه به دنیا آمد، شعرش تحت تأثیر این اتفاق، بیشتر به رثا و غم و اندوه گرایش داشته تا این که به غزل و شادی و سرور بپردازد و از طرفی وی دارای روح بسیار لطیف و مهربانی است. قصیبی، در میان انواع تعهد در ادبیات و پرداختن به آن، بیشتر به سمت تعهدات دینی و سیاسی گرایش داشت چه، دین ابزاری بس گران برای وحدت و یکپارچگی مردم بود و از آن جایی که خود سیاست مدار طراز اولی به شمار می رفت در بخش سیاسی، بسیار حرفه ای عمل می کرد. از طرفی ملتزم شدن شاعر موجبات جهت دار شدن شعر وی شد تا با سلاح خود به دفاع از حق و حقیقت اهتمام ورزد و پیشرفت بشر را سرلوحه ی کار خود قرار دهد. واژگان کلیدی: ادبیات عربستان، تعهد، انواع تعهد، غازی بن عبدالرحمن قصیبی.