درطی ده های اخیردوزبانگی همواره مسئله ای مهم در زمینه ی پژوهش آموزش زبان خارجی بوده است . هدف این مطالعه، بررسی این مسئله بود که آیا زبان آموزان دو زبانه ی عربی فارسی و زبان آموزان تک زبانه ی فارسی، که -انگلیسی را به عنوان زبان خارجی می آموزند، تفاوتی در دانش گرامری تطبیق فعل و فاعل انگلیسی دارند یا خیر. بدین منظور، 14 زبان آموز دو زبانه ی عربی فارسی به همراه 36 زبان آموز تک زبانه ی فارسی، که زبان انگلیسی را به عنوان زبان خارجی در کانون زبان ایران واحد اهواز فرا میگیرند، در این تحقیق شرکت کردند. در ابتدا، از زبان آموزان دوزبانه، "آزمون سنجش دوزبانگی" گرفته شد. بر اساس نتایج این آزمون، تنها آن دسته از دوزبانه هایی که از هر دوزبان خود برای امور مختلف و لیکن فقط زبان عربی در منزل استفاده کرده اند، در ادامه ی تحقیق شرکت کردند. سپس، به منظور همگن سازی داوطلبان، از همه ی آنها " آزمون توانایی کلی زبان انگلیسی نلسون " گرفته شد. در نتیجه ی این آزمون، تنها آندسته از داوطلبانی که نمره آنها در حد فاصل یک انحراف معیار بالا و پایین میانگین نمرات قرار گرفت، در مرحله ی بعد تحقیق شرکت کردند. سپس "آزمون تطبیق فعل و فاعل زبان انگلیسی" برگزار شد. این آزمون شامل دو بخش درست غلط و بخش کتبی تصحیح جملات غلط می باشد. نتایج حاصل از این آزمون حاکی از آن بود که زبان -آموزان دو زبانه ی عربی فارسی نسبت به زبان آموزان تک زبانه ی فارسی عملکرد بهتری را هم در کل آزمون، و هم -در دو بخش سازنده آن به طور جداگانه داشتند. عملکرد بهتر زبان آموزان دوزبانه نسبت به زبان آموزان تک زبانه در این تحقیق را میتوان به برخی از مزیت ها که دوزبانه ها از انها بهره میبردند، نسبت داد. این مزیت ها در دوزبانه ها عبارتند از: مزیت های ذهنی، به ویژه آگاهی فرازبانی، مزیت های فراگیری زبان، سطح توانایی زبان، وضعیت دوزبانگی آنها که عبارت بود از دوزبانگی فزاینده، وداشتن سواد نوشتن در هر یک از دو زبان اول خود. تحقیق حاضر دارای کاربرد هایی برای معلمان زبان، تدوین گران و مولفان کتب درسی، آزمون سازان، و نیز والدین دو زبانه می باشد. برخی از این کاربرد ها عبارتند از: آگاهی معلمان نسبت به دانش گرامری زبان آموزان خود و یکسان برخورد نکردن آنها با دانش آموزان با سطوح مختلف، داشتن نظام اموزشی دو زبانه، ساخت مجموعه ای از آزمون ها به زبان های مختلف، و توصیه کردن والدین به حفظ دوزبانگی و تشویق کردن فرزندان به استفاده کردن از زبان مادری.