یکی از مباحثی که از اهمیت بسزایی برخوردار است و همواره رابطه آن با رشد اقتصادی مورد سؤال اقتصاددانان بوده است، بحث توسعه مالی است. از این رو در این مطالعه از برخی شاخصهای پولی و بانکی به عنوان نماینده بخش توسعه مالی برای بررسی رابطه بین این متغیرها و رشد اقتصادی ایران استفاده شده است. متغیرهای به کار رفته در این پژوهش شامل عرضه پول، حجم نقدینگی، شبه پول و مانده تسهیلات سیستم بانکی به بخش خصوصی میباشند. برای تخمین به کمک چهار مدل اقتصادسنجی مبتنی بر تئوریهای رشد در دوره زمانی 1390- 1350 با استفاده از روشهای همجمعی حداقل مربعات پویا (dols)، حداقل مربعات کاملاً اصلاح شده (fmols)، خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی (ardl) و رگرسیون همجمعی استاندارد (ccr) بررسیهای لازم انجام شد. نتیجه برآوردها حاکی از آن است که شاخصهای پولی و بانکی اصلی پژوهش حاضر نسبت به تخمین زنندههای مختلف حساسیت نشان میدهند و نتایج متفاوتی را ارائه میکنند که یک دستاورد جدید برای مطالعه حاضر محسوب میشود. اما متغیرهای کنترلی تحقیق مانند تورم، درجه باز بودن تجاری و موجودی سرمایه خالص در مدلهای چهارگانه و با چهار روش موجود دارای نتایج یکسانی هستند و تأثیر آنها بر رشد اقتصادی مطابق انتظار و تئوریهای رشد میباشد. بنابراین به نظر میرسد که متولیان و سیاستگذاران حوزه اقتصادی با توجه به اثرگذاری قابل ملاحظه بخش مالی بر رشد اقتصادی باید سیاستهای خود را به این بخش معطوف نمایند تا کشور روند سریعتری را برای دستیابی به رشد اقتصادی طی کند.