هدف از این مطالعه بررسی اثر 7 نوع جاذب الرطوبه ی مختلف بر کیفیت تخمیر سیلاژ تفاله ی سیب زمینی در قالب طرح کاملاً تصادفی بود. تیمارها عبارت بودند از: 100% تفاله سیب زمینی(شاهد)، 80% تفاله سیب زمینی و 20% سبوس، 80% تفاله سیب زمینی و 20% پسماند دم کشمش، 71% تفاله سیب زمینی و 29% کشمش وازده، 80% تفاله سیب زمینی و 20% تفاله انار، 80% تفاله سیب زمینی و 20% کاه گندم و 80% تفاله سیب زمینی و 20% چوب خوشه انگور. سیلوها پس از 74 روز جهت انجام آزمایشات، باز شدند آزمایشات نشان دادند که افزودن جاذب الرطوبه به سیلاژ تفاله سیب زمینی به صورت معنی داری (05/0>p ) باعث افزایش ماده خشک، محتوای دیواره سلولی، ماده آلی، نقطه فلیگ و کاهش ph، پروتئین خام، کربوهیدرات محلول و ازت آمونیاکی شد. افزودن جاذب الرطوبه های مختلف مقدار تولید گاز طی 24 ساعت انکوباسیون را کاهش و سرعت تخمیر و تولید گاز را افزایش داد. افزودن جاذب الرطوبه های مختلف باعث کاهش قابلیت هضم واقعی شد. تولید گاز بعد از 144 ساعت انکوباسیون در تیمارهای دارای جاذب الرطوبه کاهش نشان داد. نتایج نشان داد که تیمارهای حاوی کشمش وازده، تفاله انار، دم کشمش و چوب خوشه انگور به دلیل ph پائین تر، میزان بالای اسید لاکتیک تولیدی و کیفی بهتر سیلاژ به ترتیب جاذب مناسبی در فرآیند سیلوسازی تفاله سیب زمینی بودند.