این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش راهبردهای خودکارآمدی کلاس-محور در افزایش خودکارآمدی ریاضی و عملکرد ریاضی دانش آموزان پرداخته است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه ناحیه های شهر اهواز است. نمونه گیری شامل انتخاب تصادفی خوشه ای (چند مرحله ای) 24 دبیرستان و گماردن آن ها به دو گروه آزمایشی و گواه می باشد. دانش آموزان هدف (دارای خودکارآمدی ریاضی پایین) بر اساس مقیاس خودکارآمدی ریاضی انتخاب شدند. ابزارهایی مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: پرسشنامه خودکارامدی ریاضی (جانسون، 2008)، مقیاس خودکارآمدی ریاضی (لیو و کویرالا،2009)، پرسشنامه خودکارآمدی معلم (شوارزر و همکاران، 1999) و آزمون ریاضی معلم ساخته. قبل از مداخله ی راهبردهای خودکارآمدی، دبیران ریاضی گروه های آزمایشی و گواه، دانش آموزان را از نظر توانایی ریاضی درجه بندی کردند. طرح پژوهش آزمایشی میدانی بوده است. دبیران گروه آزمایشی در مورد "راهبردهای خودکارآمدی" 12 جلسه آموزش دیدند. پس از اتمام دوره آموزشی، دبیران، راهبردهای خودکارآمدی را به مدت 2 ماه در کلاس درس به کار گرفتند. دانش آموزان در دو نوبت (پیش آزمون و پس آزمون) ارزشیابی شدند. از روش تحلیل آماری الگوسازی خطی سلسله مراتبی (hlm) استفاده شد. نتایج نشان داد، مداخله، موجب افزایش خودکارآمدی و عملکرد ریاضی دانش آموزان شده است. همچنین، پس از کنترل اثر معنی دار مداخله ی راهبردهای خودکارآمدی، پس آزمون ها در بین کلاس ها متفاوت بودند. به نظر دبیران ریاضی گروه آزمایشی، راهبردهای خودکارآمدی بسیار مفید، آموزنده و نو بودند.