با مراجعه به کتاب ها و نشریات سینمایی قدیمی و جدید مشاهد می شود که اغلب سینمای سوررئالیستی را با پیشگامان آن، مانند لوئیز بونوئل، فرنان لژه و من ری اولیه می شناسند. این نکته به خودیِ خود جای اشکال نیست، اما تاکید بر آن موجب شده که فیلمسازان جدید و سبک های جدیدتر سوررئالیستی در سینما ناشناخته باقی بماند. همچنین آثار دیوید لینچ به عنوان مهمترین فیلمساز سورئالِ چند سال اخیر همواره با برچسب گنگ بودن، اکثراً به کنار گذاشته شده است. این تحقیق دو هدفِ عمده را دنبال می کند: هدف اصلی، تبیین سوررئالیسم جدید در کنار سوررئالیسم قدیم، و ویژگی های آن در سینما است. هدف بعدی تحقیق، نشان دادن سوررئالیسم در فیلم ها و سریال دیوید لینچ، نقش و همچنین شیوه ارائه آن است. برای بخش بررسی فیلم های سوررئالیستی جدید، با توجه به گستردگی و تعدد منابع، از روش نمونه گیری از نوع غیرتصادفی استفاده شده، به گونه ای که اهمیت فیلم (یا فیلمساز) مد نظر قرار گرفته است. برخی دیگر از اطلاعات نیز، از شیوه کتابخانه ای حاصل شده است. زیرا محتوای آثار با توجه به دلالت و معنا مورد تحلیل قرار گرفته شده است. این تحقیق حالت توصیفی دارد. زیرا نشانه های سوررئالیسم در آثار دیوید لینچ و آثار منتخب سینمایی دیگر موجود بوده و باید توصیف شود. این توصیف با تحلیل همراه است. یعنی تحقیق مذکور، توصیفی- تحلیلی می باشد.