در ادوار پیش از ساسانی، حکومت های عیلام، ماد، هخامنشی، سلوکی و اشکانی نیز در طول حیات خود به انجام آیین های دینی توجه می کردند که از جمله می توان به هدیه، نذر، قربانی و پیشکش به خدایان ومعابد اشاره کرد. در شاهنشاهی ساسانی نیز، که با ظهور اردشیر آغاز می شود، با رسمی شدن دین زردشتی در این سلسله، اموری دینی از جمله وقف و کارهای نیک که مورد تأیید و تأکید در این دین بوده، در دولت و جامعۀ ساسانی مورد استقبال قرار گرفت. در این پژوهش تلاش بر این است تا با استناد به منابع کهن و دست اول و با استفاده از شیوه های پژوهش تاریخی به بررسی سنت وقف در دورۀ ساسانی که مبتنی بر اعتقاد به دین زردشتی بوده، پرداخته شود. برای این منظور ابتدا نگاهی به سنت وقف در پیش از دورۀ ساسانی خواهیم داشت و سپس ضمن بررسی روی کار آمدن ساسانیان با تکیه بر دیانت زردشتی، به سنت وقف در دورۀ ساسانی و جایگاه آن در دین زردشتی خواهیم پرداخت.