تحقیق حاضر به بررسی تاثیر دو عامل روانشناختی درونگرائی و برونگرائی بر استفاده از راهبردهای ارتباطی و جبرانی در مهارت نوشتار از سوی زبان آموزان سطح متوسط intermediate) ) پرداخته است . جهت بررسی پرسشهای تحقیق، در ابتدا آزمون تست nelson که یک آزمون معیار سنجش توان زبانی است برای 80 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسط یک موسسه زبان انگلیسی در نطقه غرب تهران (موسسه فطرت) برگزار گردید. بر اساس توزیع فراوانی نمرات تست، یک گروه هفتاد نفره از دانش آموزان جهت اجرای مرحله دوم تحقیق انتخاب شدند. آزمون روانشناختی استاندارد آیزنک (epq ) جهت تقسیم این دانش آموزان به دو گروه درونگرا و برونگرا مورد استفاده قرار گرفت. به منظور دستیابی به راهبردهای به کار رفته توسط دانش آموزان ، از آنها خواسته شد که یک داستان بر اساس یک سری تصاویر مرتبط را به دو زبان انگلیسی و فارسی بنویسند. سپس یک زیر گروه از استراتژی های ارتباطی (ابزارهای ربطی) و یک نوع ازاستراتژی هایی جبرانی(راهبردهای اجتنابی) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده در مورد فرضیه های تحقیق بیانگر آن بود که افراد برونگرا که تمایل بیشتری جهت پذیرش خطر در مواجه شدن با یک مشکل را دارند نسبت به افراد درونگرا از راهبردهای ارتباطی بیشتری سود جسته اند. در مقابل افراد درونگرا که از روحیه محافظه کارانه بیشتری برخوردارند، تمایل بیشتری به استفاده از راهبردهای اجتنابی نشان داده اند.