مقدمه: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی رویکرد انعطاف¬پذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به کارگیری مهارت¬های اجتماعی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر درمان فراشناختی گروهی بر بهبود اضطراب اجتماعی و انعطاف¬پذیری شناختی نوجوانان انجام پذیرفت. مواد و روش کار: در این پژوهش شبه¬آزمایشی، 24 نفر از نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از بین مراجعه¬کنندگان به کلینیک¬های روانشناسی شهر مشهد (صبا، پرهام، رهیاب، اندیشه و رفتار، روان¬پژوه، صابری) انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان فراشناختی گروهی) و کنترل گماشته شد. قبل و بعد از انجام مداخلات، بر روی آزمودنی¬های هر دو گروه پرسشنامه¬های اختلال اضطراب اجتماعی (spin) و انعطاف¬پذیری شناختی (cfi) اجرا شد. داده¬ها با استفاده از آزمون t گروه¬های مستقل و تحلیل کواریانس یک¬راهه (ancova) در نرم افزار spss-19 با سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته¬ها: نتایج نشان داد که درمان فراشناختی گروهی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود بیشتر انعطاف-پذیری شناختی و کاهش معنادار اضطراب اجتماعی می¬شود (001/0p<). در پس آزمون، آزمودنی¬های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مولفه¬های ترس اجتماعی، اجتناب اجتماعی، ناراحتی¬های فیزیولوژیکی ناشی از اضطراب اجتماعی، ادراک کنترل، ادراک توجیهات و ادراک چندین راه حل بهبودی نشان دادند (001/0p<). نتیجه¬گیری: درمان فراشناختی گروهی در بهبود اضطراب اجتماعی و انعطاف¬پذیری شناختی نوجوانان موثر است.