زمینه و هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان ناشنوای 11-8 سال شهر تبریز انجام شد .مواد و روش ها:پژوهش از نوع شبه آزمایشی وحجم نمونه مورد نظر شامل 30 دانش آموز ناشنوا بود که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به طور مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و شیوه های بازی درمانی 9 جلسه در مورد گروه آزمایش اجرا شد . ابزار پژوهش ، پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت بود . ارزیابی مداخله ای به صورت پیش آزمون - پس آزمون و تحلیل داده ها به کمک آزمون ncova صورت گرفت . یافته ها: میزان fمحاسبه شده برای گروه کنترل در سطح 05/0=? ( 45/0 p-value=) معنی دار نبوده است در حالی که میزان f محاسبه شده برای گروه آزمایشی در سطح 01/0=? ، )0.0001>p-value ) معنی دار است به همین دلیل می توان نتیجه گرفت بازی درمانی در افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان ناشنوا موثر می باشد .نتیجه گیری : نتایج این پژوهش نشان داد که بازی درمانی می تواند به گونه ای موثر ، مهارت های اجتماعی دانش آموزان ناشنوا را افزایش دهد .