خواص فیزیکی وشیمیایی جالب اکسیدگرافن، در سال¬های اخیر منجر به هیجان زیادی در علم شیمی شده است. یکی از امیدوارکننده¬ترین این نتایج، استفاده از اکسیدگرافن در سیستم¬¬های دارورسانی جدید است. اغلب داروهایی که اخیرا سنتز می¬شوند، ترکیبات نامحلول در آب می¬باشند که جذب گوارشی ناکاملی را نشان می¬دهند. با توجه به ساختار اکسیدگرافن، می¬توان از آن به جهت دارو درمانی ترکیبات آروماتیک نامحلول در آب استفاده کرد. در این پروژه اکسیدگرافن را به عنوان حامل کوئرستین (یک فلاونوئید فعال زیستی که به عنوان آنتی¬اکسیدانت و ضد سرطانی استفاده می¬شود) طراحی کردیم. سامانه¬ی اکسیدگرافن-کوئرستین توسط دستگاه¬های پارتیکل سایز، sem، afm، tem، xrd، tga، dsc،ft-ir و uv مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تصاویر sem، afm و tem نشان دهنده¬ی ذرات کروی با مورفولوژی صاف و بدون تجمع است. سایز ذرات اکسیدگرافن در این تصاویر 30 نانومتر و اندازه ذرات فرمولاسیون اکسیدگرافن–کوئرستین حدود 90 نانومتر مشخص شده، که این نتایج توسط دستگاه پارتیکل سایز نیز تایید شده است. مشاهداتxrd تاییدکننده¬ی ساختار کریستالی اکسیدگرافنسنتز شده است.از نتایج tga می¬توان چنین استنباط کرد که محصول اکسیداسیون گرافیت دارای مورفولوژی لایه لایه با گروه¬های عاملی حاوی اکسیژن است. زیرا وجود صفحات کربنی با پیکربندی شش ضلعی که به صورت لایه لایه بر روی هم قرار گرفته¬اند، موجب تسریع روند از دست دادن وزن می¬شود. در واقع کاهش عمده و قابل توجهی از وزن نیز به علت پیرولیز اسکلت کربنی است. نتایج ft-ir وdsc تایید کننده¬ی برهمکنش اکسید گرافن و کوئرستین است. 35 درصد با استفاده از دستگاه uv-vis در طول موج 256 نانومتر میزان بارگذاری و لود کوئرستین بر روی نانو ذرات اکسیدگرافن، 35 درصد تعیین شد. مطالعات پایداری فرمولاسیون به مدت 2 ماه، عدم نشت و آزادسازی دارو از حامل را اثبات کرد. مطالعات سمیت با استفاده از روش زیست سازگاری فرمولاسیون طراحی شده را اثبات کرد. از این تحقیق می-توان چنین نتیجه¬گیری کرد که نانوذرات اکسیدگرافن با توجه به اندازه کوچک، سطح بزرگ و فعال (به دلیل داشتن گروه¬های عاملی) همچنین برهمکنش¬های مفید با مولکول¬های دارو می¬توانند به عنوان سیستم¬ها¬ی جدید در دارورسانی به¬کار روند و به عنوان کلاس جدیدی از حامل¬های دارو کاربردهای گسترده¬ای در زیست پزشکی پیدا کنند.