در این پژوهش کامپوزیت آلومینیوم با ذرات تقویت کننده¬ی برنجی به روش نورد پیوند تجمعی ساخته شد. پارامترهای تاثیر گذار بر چسبندگی دو ورق در حضور توری برنجی در فرایند نورد سرد پیوندی توسط آزمون لایه¬کنی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش درصد کاهش ضخامت و افزایش ضخامت اولیه ورق آلومینیومی میزان چسبندگی بهبود می¬یابد. عملیات آنیل قبل و بعد از فرایند نورد سرد پیوندی نیز بهبود چسبندگی را سبب شد. کامپوزیت¬های 3% و 6% وزنی برنج در سیکل¬های فرد از 1 تا 9 سیکل تهیه شد. به منظور مقایسه¬ی خواص کامپوزیت، نمونه¬های ورق آلومینیوم بدون حضور توری برنجی نیز در سیکل¬ها و شرایط نورد مشابه نمونه¬های کامپوزیتی تهیه گردید. بررسی¬های ریز ساختاری توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی نشان داد حتی در سیکل¬های نهایی توزیع ذرات برنجی در زمینه بطور یکنواخت صورت نگرفته است و مناطق خالی از ذرات قابل مشاهده می¬باشد. بررسی¬های دقیق¬تر در فصل مشترک عدم پیوستگی بین ذرات و زمینه همچنین حضور میکرو¬¬ترک¬ها در فصل مشترک را نشان داد. بررسی خواص مکانیکی توسط آزمون¬های کشش، سختی و میکروسختی انجام شد. افزایش استحکام طی فرایند از 60 مگاپاسگال در نمونه¬ی آنیل شده تا حدود 170 مگاپاسگال پس از اعمال 9 سیکل مشاهده شد اما اختلاف محسوسی بین استحکام نمونه¬های بدون ذره و کامپوزیت¬های 3 و 6 درصد وزنی مشاهده نشد. نتایج آزمون سختی افزایش سختی از 22 تا 55 ویکرز در نمونه¬ی اولیه تا سیکل 9 کامپوزیت 6 درصد وزنی را نشان داد. بررسی سطوح شکست کامپوزیت توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مکانیزم شکست نرم با مشاهده¬ی دیمپل¬ها در سطوح شکست را تایید نمود. بررسی¬های بافت کامپوزیت 3% وزنی توسط دستگاه پراش پرتو ایکس انجام شد؛ حضور مولفه¬های مس و دیلامور به عنوان مولفه¬های اصلی در تمامی سیکل¬ها قابل مشاهده بود و شدت 17 برابر میزان اتفاقی برای این دو مولفه پس از 9 سیکل مشاهده شد. کاهش شدت مولفه¬ها در سیکل سوم نسبت به سیکل پنجم و پدیدار شدن مولفه¬ی گوس ناشی از پدیده¬ی تبلورمجدد در تصاویر قطبی و تابع توزیع جهت مشاهده شد.