واریکوسل اتساع غیرطبیعی شبکه سیاهرگی بیضه ها در طناب اسپرماتیک و یکی از علت های معمول در مردان مراجعه کننده به مراکز جهت ارزیابی ناباروری است. هدف این مطالعه، ایجاد یک روش ساده و نوین جهت القای واریکوسل در سگ، ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژی بیضه ها ناشی از آن و بررسی میزان نسبی بیان ژن های scf و c-kit بوده است. شش قلاده سگ جوان و بالغ مورد استفاده قرار گرفت. اتساع سیاهرگ های شبکه نیلوفری از طریق انسداد نسبی قسمت فوقانی آن بدون برش شکم بدست آمد و ایجاد آن از طریق ونوگرافی تأیید شد. در پایان بررسی، سگ ها اخته شدند و بیضه ها جهت بررسی های میکروسکوپی خارج و فرآیند آماده سازی را طی نمودند. درجه بندی جانسون و بررسی ناهنجاری های هیستولوژی برای هر بیضه انجام شد. میزان بیان ژن های scf و c-kit به صورت نسبی با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز در زمان واقعی اندازه گیری شد. از نظر درجه بندی جانسون بین بیضه های سالم و مبتلا به واریکوسل اختلاف معنی داری وجود داشت. در بیضه های مبتلا به واریکوسل ناهنجاری های هیستولوژی شدیدی وجود داشت و در بیضه های سالم تغییرات میکروسکوپی اندکی دیده شد. میزان بیان ژن های scf و c-kit در بیضه مبتلا به واریکوسل در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود (p>0.05). مطالعه حاضر نشان داد که انسداد نسبی شبکه نیلوفری می تواند باعث القای واریکوسل در سگ شود. همچنین واریکوسل باعث تغییر در بیضه سالم نیز می شود. میزان بیان ژن های ذکرشده احتمالاً در پاتوفیزیولوژی واریکوسل و ناباروری ناشی از آن دخیل است.