‏‎adhd‎‏ شایعترین اختلال روانشناختی کودکان سنین مدرسه است . ضرورت درمان ‏‎adhd‎‏ با ریسک بالای غفلت و قصور ، حوادث و سو مصرف مواد مشخص می شود. داروها می توانند اثرات مفیدی در ‏‎adhd‎‏ داشته باشند . تاثیر و بی خطر بودن داروهای محرک روان در درمان ‏‎adhd‎‏ مکررا اثبات شده ، اما هنوز داروها محرک روان به دلیل عوارض جانبی نیاز به دوزهای چندگانه و پتانسیل سو مصرف بعنوان درمان ناکامل در ‏‎adhd‎‏ باقی مانده اند.در نتیجه سایر کلاسهای دارویی بعنوان جانشین های احتمالی محرکهای مورد مطالعه قرار می گیرند . در این مطالعه قصد بر این است که اثر داروهای متیل فنیدیت ( یک محرک) و ایمی پرامین یا نورتریپتیلین ( ضدافسردگی های سه حلقه ای ‏‎tcas‎‏) را در درمان ‏‎adhd‎‏و عوارض دارویی دو نوع درمان را مورد بررسی و مقایسه قرار دهیم.