برای بررسی پدیده کرنش های پیش رونده به روش عددی مدل های مختلف سخت شوندگی وجود دارد که می تواند برای تخمین انباشتگی کرنش مورد استفاده قرار گیرند. در این پایان نامه با در نظر گرفتن معیار سخت شوندگی سینماتیک غیرخطی چابوشی این پدیده مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه نتایج به دست آمده از روش عددی با تجربی در دسترس، حاکی از آن است که با افزایش ممان اعمالی (بارگذاری سیکلیک) نرخ کرنش های پیش رونده افزایش پیدا می کنند. همچنین نرخ این کرنش ها در سیکل های ابتدایی زیاد بوده که با افزایش سیکل های بارگذاری نرخ کرنش های پیش رونده کاهش می یابد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که حداکثر میزان کرنش های پیش رونده برای ممان های پایین در قسمت پهلویی زانو و برای ممان های بالا در جهت محیطی بین قسمت پهلویی و شعاع داخلی زانو رخ داده است. مقایسه نتایج به دست آمده از روش عددی با نتایج تجربی در دسترس برای نمونه ها، مشخص می شود که نتایج به دست آمده برای کرنش های پیش رونده با روش عددی برای ممان های کم و متوسط با نتایج تجربی تطابق خوبی داشته ولی برای ممان های بالا، نتایج به دست آمده از روش عددی فرا تخمین می باشد. با این وجود، نتایج به دست آمده از معیار سخت شوندگی سینماتیکی چابوشی در مقایسه با نتایج به دست آمده از معیار سخت شوندگی سینماتیک آرمسترانگ-فردریک به نتایج تجربی نزدیک تر است.