سلامتی حق مسلم افراد بشری و دست یابی به سطوح عالی سلامتی همواره یکی از اهداف مهم جوامع بشری بوده از جمله جمعیت های مورد توجه،کارگران هستند که حفظ سلامتی این گروه گذشته از جنبه انسانی آن، از نظر حفظ و ارتقاء نیروی کار و سرمایه ملی جامعه اهمیت زیادی دارد. بیماری های شغلی یکی از شش عامل مرگ و میر در جهان به شمار می آید.عوامل ایجاد بیماری های شغلی متعدد بوده و از استرس درکار تا عوامل زیان آور فیزیکی ، شیمیایی ، ارگونومیکی و بروز انواع سوانح در نوسان است، عوامل خارج از محل کار نیز می تواند بر میزان بیماری های شغلی تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عوامل اقتصادی و اجتماعی بر میزان بیماری های شغلی در کارگران شهر شیراز می باشد. جامعه اماری این پژوهش شامل کلیه کارگرانی که طبق پرونده پزشکی آنان دارای بیماری شغلی که حدود سه هزار نفر می باشند.حجم نمونه 377 نفرکارگر به صورت خوشه ای تصادفی از گروه های مختلف شغلی انتخاب شدند.برای پردازش اطلاعات از نرم افزار spss و از آزمون ناپارامتریک خی دو بهره گرفته شد .نتایج تحلیل حاکی از آن بود که بین میزان درآمد، بعد خانوار ، بین بومی یا غیر بودن با نوع بیماری شغلی در کارگران رابطه معنادار مشاهده نشد . بین وضعیت تاهل و نوع بیماری شغلی در کارگران رابطه معنادار وجود دارد. و بیشترین فراوانی مربوط به کارگران متاهل مبتلا به بیماری های عضلانی اسکلتی ، کمترین فراوانی هم مربوط به کارگران مجرد مبتلا به مشکلات تنفسی می باشد . بین میزان تحصیلات و نوع بیماری شغلی در کارگران رابطه معنادار وجود دارد. و بیشترین فراوانی مربوط به کارگران دارای تحصیلات ابتدایی مبتلا به بیماری های عضلانی اسکلتی، کمترین فراوانی هم مربوط به کارگران دارای تحصیلات دیپلم و بیشتر مبتلا به مشکلات پوستی می باشد . بین جنسیت و نوع بیماری شغلی در کارگران رابطه معنادار وجود دارد. و بیشترین فراوانی مربوط به کارگران مرد مبتلا به بیماری های عضلانی اسکلتی، کمترین فراوانی هم مربوط به کارگران زن مبتلا به کاهش شنوایی می باشد . همچنین نتایج نشان داد که بین سن و نوع بیماری شغلی در کارگران رابطه معنادار وجود دارد. و بیشترین فراوانی مربوط به کارگران دارای سن 30 تا 40 سال مبتلا به بیماری های عضلانی اسکلتی ، کمترین فراوانی هم مربوط به کارگران زیر 30 سال مبتلا به مشکلات پوستی می باشد .