مدیریت پسماندهای شهری یکی از موضوع های مسأله ساز در مدیریت شهری است. با توجه به اینکه شهرداری تهران به عنوان متولی مدیریت محیط زیست از جمله مدیریت پسماندها در شهر و هدایتگر حفظ محیط زیست از طریق اعمال قانون مدیریت پسماند در نظام شهری، همچنین در نقش یک نهاد خدمت رسان با رویکرد اجتماعی می باشد، لذا اقدام به اجرای طرح تفکیک پسماندها در مبدأ در سطح مناطق 22 گانه شهرداری تهران نموده است، این تحقیق سعی دارد با بررسی واستفاده از چارچوب های نظری و تجربی برنامه ریزی و مدیریت پسماندهای شهری در کشورهای موفق در این امر و همچنین بررسی و ارزیابی نتیجه مطالعات در خصوص عناصر کاربردی و یافتن مشکلات و عوامل درونی وبیرونی برنامه ریزی و مدیریت سیستم پسماندهای شهری درایران ومطالعه موردی (منطقه 20 شهرداری تهران) درراستای اهداف طرح، پیشنهادات و راهکار های اساسی و مدیریتی برای بهبود شرایط و بهینه سازی سیستم مدیریت پسماندهای شهری ارائه نماید که در صورت اعمال، تأثیر اساسی در حفظ محیط زیست شهرها خواهد داشت. جامعه آماری این تحقیق، شهروندان منطقه 20 شهر تهران هستند. در این تحقیق از چهار ابزار برای جمع آوری داده ها استفاده شده که شامل روش کتابخانه ای و اینترنتی، اسناد و مدارک، پرسشنامه و مصاحبه با کارشناسان و شهروندان می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که ایجاد مدیریت یکپارچه ی پسماند، واگذاری تدریجی اجرای برخی از عناصر موظف مدیریت پسماند از جمله بازیافت پسماند، جمع آوری، حمل و نقل و... به بخش خصوصی، مدیریت و نظارت شهرداری ها بر امور پسماند، جلب مشارکت مردم دراجرای برنامه های مدیریت پسماند خصوصاً امرتفکیک در مبدأ و بازیافت، ارتباط سازمان ها و دستگاه های اجرایی مرتبط با آموزش عمومی و ارائه ی آموزش های مختلف و فرهنگ سازی توسط شهرداری ها برای ساماندهی مدیریت پسماندهای شهری الزامی و جزو راهکارهای اساسی است.