مدیران اغلب به منظور گمراه ساختن سهامداران نسبت به عملکرد اقتصادی واقعی شرکت، سود را مدیریت می کنند. بنابراین جای تعجب ندارد که ذینفعان مختلف شرکت، مدیریت سود را نامطلوب می دانند و تلاش می کنند تا اختیارات و اعمال نظر مدیران را از طریق تشدید نظارت بر آنان کاهش دهند. در همین رابطه، محافظه کاری و مالکیت سهامداران نهادی به عنوان ابزار های نظارتی و حاکمیت شرکتی تلقی می شوند که مدیریت سود را محدود می سازند. این پژوهش احتمال تاثیر گذاری محافظه کاری بر روی مدیریت سود؛ و همچنین اثری را که تعامل میان محافظه کاری و مالکیت سهامداران نهادی بر روی مدیریت سود دارند را با بکار گیری قانون بن فورد به عنوان ابزاری برای تشخیص مدیریت سود مورد بررسی قرار می دهد. نمونه پژوهش شامل 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. دوره زمانی پژوهش از سال 1385 تا 1391 انتخاب شده است. در این پژوهش برای تشخیص وجود مدیریت سود از قانون بن فورد؛ و برای سنجش محافظه کاری از مدل خان و واتز استفاده کرده ایم. در این پژوهش رابطه میان محافظه کاری و مدیریت سود برای رقم اول تا چهارم سود خالص مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سود خالص در شرکت هایی که دارای محافظه کاری بالا می باشند تنها در ارقام دوم و چهارم از قانون بن-فورد پیروی می کند. همچنین در این تحقیق اثر تعامل میان محافظه کاری و مالکیت سهامداران نهادی بر مدیریت سود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سود خالص در شرکت هایی که دارای محافظه کاری کم و مالکیت سهامداران نهادی پایین باشند تنها در رقم دوم از قانون بن فورد پیروی می کند ودر سایر ارقام مطابق با قانون بن فورد نمی باشد. همچنین، با توجه به نتایج تحقیق به وجود رابطه منفی میان محافظه کاری و مدیریت سود دست یافتیم.