فمینیسم جنبشی است که خود را به عنوان یک جنبش اجتماعی که سعی در به دست آوردن حقوق زنان که توسط مردان به غارت رفته است، شناساند. این جنبش در طول تاریخ خود بلندی ها و پستی های زیادی داشته است؛ به مرور گرایش ها و نظرات گوناگونی در این جنبش شکل گرفتند از جمله ی آنها می توان به فمینیسم لیبرال، مارکسیسم، رادیکال و اسلامی اشاره کرد. فمینیسم برای پیش بردن اهداف خود در مناطق مختلف جهان، که دارای شرایط مختلف فرهنگی و اجتماعی می باشند، از ساختاری بومی استفاده کرد و با هر منطقه ای متناسب با شرایط آن رفتار کرد. بی تردید ارتباط و تاثیر کشورهای اسلامی از ارزش های اسلامی، مانعی در راه تحقق اهداف فمینیستی در این کشورها می باشد؛ از این رو فمینیست های مسلمان از ارزش های اسلامی برای پیش بردن اهداف خود در کشورهای اسلامی استفاده کرده و به ارائه ی تفسیر جدیدی از متون اسلامی اقدام کردند. این جنبش با انتقاد از تفاسیر گذشته و احکام فقهی مستنبط از آنها، مرد سالار بودن این احکام را نتیجه گرفتند؛ به همین دلیل به ارائه ی تفسیری زن مدارانه از متون اسلامی و احکام فقهی اقدام کردند. این پژوهش با بررسی آراء فمینیست های مسلمان به نقد دیدگاه های فمینیستی آنها در مورد احکام فقهی پرداخته و با تکیه بر ادله عقلی و نقلی، اساسا آراء آنها را ایده هایی ظاهری و فاقد تعمق و دقت می داند.