فیلم¬¬¬های پلیمری سنتزی در صنایع بسته¬بندی به دلیل قابلیت شکل¬پذیری آسان، قیمت ارزان، سبکی و ... به صورت گسترده¬ای مورد استفاده قرار می گیرند، اما محدودیت¬هایی نیز دارند. از جمله می¬توان به افزایش قیمت منابع نفتی و آلودگی شدید محیط زیست توسط پلیمر¬های مشتق شده از ترکیبات نفتی اشاره کرد، لذا محققان به این نتیجه رسیدند که از پلیمرهای زیستی استفاده کنند. نشاسته یکی از این پلیمرهای طبیعی است که ارزان قیمت بوده و قابلیت تخریب کامل در محیط زیست را دارد. استفاده از نشاسته خام در ساخت آمیزه¬های زیست تخریب پذیر باعث افت شدید خواص آمیزه می¬شود که به منظور رفع این مشکل از نانو ذرات استفاده می¬گردد. در این پروژه تاثیر حضور گلیسرولو نانو ذرات سدیم مونت موریلونیت بر زیست تخریب¬پذیری پلیمرهای حاصل از نشاسته ذرت بررسی گردید. فیلم¬ها به روش محلولی تهیه شدند و زیست تخریب¬پذیری به وسیله¬ی دفن کردن نمونه¬ها بررسی گردید. برای بررسی جامع¬تر نانو ذرات و نرم کننده در سه سطح با فرمولاسیون بر پایه طرح مرکب مرکزی مورد استفاده قرار گرفت و نتایج با روش پاسخ سطح بررسی گردید. مشاهده شد اکثر نمونه تا 6 ماه تخریب می¬شوند. در تمامی سطوح گلیسرول با افزایش نانورس تا 5 درصد میزان استحکام کششی افزایش می¬یابد، همچنین در نمونه¬های حاوی نانو ذرات با افزایش گلیسرول از 10 تا 20 واحد میزان استحکام کششی افزایش و با افزایش آن از 20 به 30 واحد میزان آن کاهش می یابد. مشاهده شد تاثیر گلیسرول در کاهش زاویه تماس کمی بیشتر از تاثیر نانورس در افزایش آن است. تاثیر فرمولاسیون توسط تست¬های xrd، visuv- بررسی شد. تست ft-ir به منظور بررسی نحوه تخریب بیوپلیمر¬ها بررسی شد.