اینترنت و فضای مجازی منابع شگفت انگیز آگاهی و دانش هستند. با تغییرات اساسی که در اثر رشد و گسترش فناوری¬های نوین ارتباطی در عرصه¬های مختلف زندگی انسان¬ها رخ داده¬است، تعلیم و تربیت نیز از این قاعده¬ی تغییرات مستثنی نیست. در عصر ما دانش و فناوری با یکدیگر هم مسیر شده¬اند و نمی-توان یکی از این دو را بدون دیگری به راحتی به دست آورد. فضای مجازی با منابع و امکانات شگفت و عظیمی که در زمینه علم و دانش در اختیار کاربرانش قرار می¬دهد و با ویژگی¬هایی چون بی زمانی و بی مکانی، تعاملی بودن و... قابلیت¬های زیادی در زمینه آموزش و تعلیم و تربیت در اختیار کاربران خود قرار می دهد با توجه به این ضرورت، هدف مقاله حاضر، بررسی میزان پذیرش یادگیری الکترونیکی دانشجویان در دانشگاه فردوسی مشهد با استفاده از مدل اصلاح شده پذیرش فناوری (tam2) است . این پژوهش از نوع پیمایشی- همبستگی می باشد که روش نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی است و طبقات شامل دانشجویان مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا می باشند. حجم جامعه 24617 نفر بوده و تعداد نمونه با استفاده از روش کوکران 378 نفر تعیین گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد سنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه استفاده شده است که روایی محتوا از طریق کسب نظرات متخصصان، جهت بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ به تایید رسیده است. در این پژوهش از آمار توصیفی برای توصیف جامعه آماری و از آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل فرضیه های ارائه شده استفاده شد، همچنین جهت بررسی فرضیه های تحقیق آزمون همبستگی مد نظر قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار spss به بررسی پایایی و روایی پرسشنامه پرداخته و در نهایت از نرم افزار لیزرل جهت انجام معادلات ساختاری استفاده گردید. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که هنجارذهنی از طریق تجربه و استفاده داوطلبانه، سودمندی ادراک شده، سهولت استفاده ادراک شده، قصد استفاده، تصویر وکیفیت خروجی بر پذیرش یادگیری الکترونیک موثر بوده اما هنجار ذهنی، ارتباط شغلی و قابلیت اثبات نتایج بر سودمندی ادراک شده تاثیری نداشته و نقشی در پذیرش یادگیری الکترونیک ایفا نمی کنند. واژگان کلیدی : آموزش عالی، یادگیری الکترونیکی، مدل پذیرش تکنولوژی، سود درک شده، سهولت استفاده درک شده، مفهوم استفاده و رفتاراستفاده کننده