آسمانها از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. از آرزوهای بشر دستیابی به توانایی پرواز اجسام پرنده همچون هواپیماها، فضاپیما و موشک¬ها بوده است و آرزوی بزرگ¬تر این بود که این پرنده آهنین بدون خلبان بتواند به پرواز در¬آید. این عقیده بصورت موشک¬های هدایت¬شونده مطرح گردید. احتمالاً تصاویری را از تلویزیون دیده¬اید که یک علامت(+) بر روی یک ‏ساختمان قرار دارد. این تصاویر متعلق به غلاف هدفگیری موشک¬های لیزری است. خلبان با جستجوی هدف و نشانه¬گذاری هدف توسط علامت هدفگیری که معمولا ‏علامت(+) می¬باشد اقدام به قفل کردن سیستم از طریق دوربین بر روی هدف می‏کند. پس از آن یک پرتو لیزر به وسیله غلاف هدفگیری به هدف تابانده شده و ‏منعکس می¬شود. موشک دارای یک حسگر لیزری بر روی دماغه است و به کمک ‏این حسگر امواج لیزر منعکس شده از هدف را کشف کرده و این امواج را تعقیب ‏می¬کند. بعد از دریافت اطلاعات از جستجوگر لیزری، مغز موشک یا قسمت هدایت لیزری، اطلاعات سامانه¬ای فرمان را برای موشک محاسبه کرده و این داده¬ها را به بخش کنترل می¬فرستد. بخش کنترل دارای یک سامانه عملگر است که فرامین ارسالی از سیستم هدایت را به بالک¬های موشک اعمال می¬کنند. این بالک¬ها به موشک این امکان را می¬دهد که به سمت پرتو لیزری که از هدف منعکس می¬شود، حرکت کند. ما در این پایان نامه بخش کنترل موشک با استفاده از سطوح آیرودینامیکی را مورد مطالعه قرار خواهیم داد و از سیستم موشک زمین به زمین به عنوان جسم پرنده استفاده شده است. نوع هدایت، هدایت نیمه ¬فعال است(هدایتی که گیرنده سیگنال در موشک قرار دارد و سیگنال فرستنده از طریق ایستگاه¬های زمینی به سمت هدف ارسال می¬گردد). بنابراین نخست به شناسایی سیستم موشک و مطالعه اطلاعات موجود می¬پردازیم، سپس به رفتار دینامیکی سیستم به کمک بیان معادلات آن¬ها می¬پردازیم. در ادامه با مدنظر قرار دادن مفروضات به توابع تبدیل سیستم می-رسیم. در نهایت به شبیه¬سازی سیستم به کمک خلبان خودکار با شش درجه آزادی پرداخته و کارایی کنترل¬کننده¬های پیشنهادی ارائه شده است.