در این آزمایش تأثیر سطوح مختلف سبوس گندم به همراه یا بدون آنزیم بر عملکرد رشد، وزن لاشه و متابولیت¬های خونی جوجه¬های کبک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 72 قطعه جوجه یک¬ روزه کبک به 8 تیمار و 3 تکرار و تعداد 3 قطعه جوجه در هر تکرار با میانگین وزنی یکسان تقسیم شدند. تیمارها شامل چهار سطح سبوس گندم (0، 10، 15 و20 درصد) و دو سطح آنزیم (0 و 05/0 درصد) بود. داده¬های به دست آمده به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار مقایسه شدند. جوجه¬ها از سن 1 تا 30 روزگی با جیره آغازین، 30 تا 60 روزگی با جیره دوره رشد و 60 تا 90 روزگی با جیره دوره پایانی تغذیه شدند. محاسبه میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بصورت ماهیانه انجام شد. در سن 90 روزگی ابتدا جوجه¬ها وزن کشی و سپس جوجه¬ها کشتار شد و نمونه های خون جهت تعیین غلظت گلوکز، تری¬گلیسرید، کلسترول و لیپوپروتئین با چگالی بالا تهیه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از سبوس، آنزیم و اثر برهم¬کنش سبوس و آنزیم بر مصرف خوراک ماه اول، ماه دوم، ماه سوم و کل دوره معنی¬دار شده (05/0>p). بیشترین مصرف خوراک در تیمار 10% سبوس با آنزیم مشاهده گردید. میانگین افزایش وزن جوجه کبک¬ها نبز در ماه اول، ماه دوم، ماه سوم و سه ماهه در سطح 5درصد معنی¬دارگردید (05/0>p).و در تیمار 10 درصد سبوس با آنزیم بیشترین افزایش وزن ثبت شد. تاثیر آنزیم و سبوس بر ضریب تبدیل جوجه¬ها در ماه اول معنی¬دار نبود (05/0>p).اما در ماه دوم، ماه سوم و کل دوره معنی¬دار بود (05/0>p). اثر برهم¬کنش سبوس و آنزیم در ماه اول و سوم معنی¬دار نبود (05/0>p) ولی در ماه دوم و کل دوره معنی¬دار بود (05/0>p). در تمامی موارد اندازه¬گیری شده تیمار 10درصد سبوس با آنزیم بهترین عملکرد را نشان داده و سطح 20 درصد سبوس بدون آنزیم کمترین مصرف خوراک، پایین¬ترین افزایش وزن و بالاترین آفزایش وزن را داشت .