درد پدیده ای است که همه انسان ها در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند.انسان ها به دلیل شخصی بودن طبیعت درد، از زبان به عنوان کارامد ترین ابزار ارتباطی برای انتقال احساس ناخوشایند خود به دیگران بهره می گیرند. این مطلب، انجام تحقیقات روی بیان درد أن ها جهت دست یابی به نتایج مطلوب را میسر می سازد. متاسفانه زبان شناسی کاربردی توجه چندانی به این حوزه مطالعاتی نداشته است. تحقیق پیش رو در صدد بررسی شیوه بیان درد سخنگویان فارسی زبان می باشد. جهت پیشبرد تحقیق، روش اسلوب گرای نقش گرا که توسط هلیدی ارائه گردیده به عنوان چارچوب تحقیق انتخاب گشته است.در این چارچوب بیان درد از طریق سه قالب "فرآیند"، "اسم" و "صفت" صورت می گیرد.متغیر های اجتماعی در تحقیق حاضر شامل سه گروه سنی و دوگروه جنسی می شود. هدف محقق یافتن وجود رابطه بین استفاده از قالب های "واژگان دستوری "هلیدی و متغیر های اجتماعی سن و جنسیت می باشد. 48 مکالمه ضبط گشته و به نگارش در امده و بر اساس دستور زبان اسلوب گرای نقش گرا مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تفاوت معنا داری را در مورد سن نشان می دهد. در حالی که جنسیت تاثیر معنا داری بر روی انتخاب قالب های واژگانی دستوری اشخاص نداشته است. کلید واژه : زبان درد،دستور زبان اسلوب گرای نقش گرا، قالب های واژگانی دستوری، سن، جنسیت