استراتژی نگهداشت وجه نقد تعیین کننده وضعیت و آینده شرکت ها می باشد. با این وجود نگهداشت بیش از حد وجه نقد، می تواند هزینه های فرصت را افزایش دهد؛ در حالی که نگهداشت خیلی کم وجه نقد سبب کاهش هزینه های فرصت می شود و در نتیجه شرایط نامساعد را برای سرمایه گذاری ایجاد می کند. بنابراین سطح بهینه نگهداشت وجه نقد شرکت ها، که حد واسط بین هزینه ها و منافع نگهداشت وجه نقد می باشد؛ برای شرکت ها ضروری است. در این پژوهش، سعی شد که سطح بهینه ای از نگهداشت وجه نقد با در نظر گرفتن تأثیر دو متغیر تورم و چرخه ی عملیات بررسی شود برای انجام این پژوهش، نمونه ای متشکل از 85 شرکت (425 سال- شرکت) از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های1387 الی1391، به روش حذف سیستماتیک انتخاب گردید و برای برآورد مدل آماری، از داده های ترکیبی و روش رگرسیون چند متغیره استفاده شده است یافته های پژوهش نشان دهنده وجود رابطه ی غیرخطی معنادار بین تورم و نگهداشت وجه نقد می باشد؛ که این رابطه بصورت u (یو) وارون می باشد همچنین نتایج تحقیق حاکی از عدم وجود رابطه ی غیرخطی معنادار بین چرخه ی عملیاتی و نگهداشت وجه نقد می باشد.