بیماران غیردیابتی بستری در بخش مراقبت های ویژه((icu باشرایط بحرانی، مستعد مقاومت به انسولین و هایپرگلایسمی می باشند؛ که این وضعیت دیابت استرسی نامیده می شود.هایپرگلایسمی به عنوان ریسک فاکتور غیروابسته، پیامدهای نامطلوبی در بیماران با وضعیت حاد دارد. زیرا به طور غیرمستقیم یا مستقیم منجر به بروز مشکلاتی نظیر استرس اکسیداتیو، عفونت های حاد، پلی نفروپاتی، افزایش مدت زمان بستری در بیمارستان درگیری و ناتوانی چند ارگانی و مرگ خواهد شد. هایپرگلایسمی اثرات نامطلوبی بر تعادل مایعات بدن (گلیکوزاوری و دهیدراتاسیون) دارد و نیز با اختلال در عملکرد سیستم ایمنی و برهم زدن تعادل سایتوکاین هایی مانند tnf? وinterlukine 1 ؛سیگنالینگ پس سیناپسی انسولین را مهار کرده و بدین ترتیب منجر به پیدایش یکسری اختلالات شامل واکنش های اکسیداتیو استرس، التهاب و همچنین شکل گیری سیکل های نابجای هایپرگلایسمی خواهد شد. هدف مطالعه: بررسی دو روش کنترل قند خون( (iv infusion وiss(insulin sliding scale)) بر بیومارکر استرس اکسیداتیو carbonyl protein(pco) در بیماران غیردیابتی بستری در بخش icu medical / surgical بیمارستان امام حسین (ع) می باشد. روش مطالعه: دراین مطالعه parallel group prospective, randomized, open label, 2- در نظر داریم تا دو روش iv infusion و iss(insulin sliding scale)را از نظر تاثیر بر بیومارکرpco به عنوان مارکراسترس اکسیداتیو در نمونه خونی بیماران غیر دیابتی با قند خون (bs>180 mg/dl) بستری در بخش icu بررسی کنیم. شاخصهای وضعیت بالینی که با وضعیت کنترل قند خون ارتباط احتمالی داشته باشند، ازجمله(sofa score، apachii score، روزهای نیاز به ونتیلاتور، مدت زمان بستری درicu و...) نیز بررسی شده اند. نتایج: 40 بیمار غیر دیابتی با قند خون بالای 180mg/dl به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند که در دو گروهiv وsc قرار گرفتند. برای تمام بیماران در بدو ورود به مطالعه پارامترهای دموگرافیک شامل: apache score، قند خون (bs)، sofa score، میزان نیاز به انسولین، مدت زمان بستری در icu، روزهای نیاز به تهویه مکانیکی، مورتالیتی، سپسیس، تعداد روزهای نیاز به ترنسفیوژن خون، تعداد روزهایی که بیمار زخم بستر داشته است، سطح فاکتورهای التهابی مانند: esr, crp، نوع کشت ثبت شدند. نمونه های خونی بیماران در روزهای صفر و 3 و 7 جهت ارزیابی بیومارکر pco جمع آوری شدند. هایپرگلایسمی یکی از دلایل افزایش غلظت رادیکال های آزاد در بدن است. استرس اکسیداتیو پدیده ای است که طی آن تعادل بین (ros) که در اصطلاح عوامل اکسیدانتی خوانده می شوند و مکانیسم های حفاظتی بهم می خورد. همین عدم تعادل بین عوامل اکسیدانتی و آنتی اکسیدانتی منجر به ایجاد آسیب در بیومولکول های حیاتی می شود. از علائم استرس اکسیداتیو می توان به تغییر در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی، آسیب dna، اکسیداسیون پروتیئن ها و پراکسیداسیون لیپیدها اشاره کرد که در نهایت منجر به آسیب بافتی و مرگ سلولی (آپپتوزیس) می شود. درحال حاضر شاخص های متعددی جهت ارزیابی این وضعیت وجود دارند. محتویات pco یکی از کاربردی ترین و شناخته شده ترین بیومارکرهای اکسیداتیو استرس در آسیب حاد اکسیداتیو پروتئن به شمار می آیند. تشکیل پروتئین کربونیل ها در جریان اکسیداتیو استرس یک فرضیه رایج است. در ادامه ی مطالب به روش تهیه و اندازه گیری این بیومارکر می پردازیم . دو گروه از نظر apache score در بدو ورود به مطالعه تفاوت معنی داری نداشتند(iv=23.1; p=0.54 و (sc=25.1.بین دو گروه از نظر sofa score درطی هفت روز، روز های نیاز به ونتیلاتور، روزهای نیاز به بستری(los)، میزان مرگ و میر، سپسیس، بیومارکر pco به عنوان بیومارکر استرس اکسیداتیو و متوسط قند خون در طی هفت روز تفاوت معنی داری دیده نشد. میزان مصرف انسولین در روز اول به طور معنی داری در گروه iv بیشتر از گروه sc بود (22.53 ± 15.01 vs 10.4 ± 8.91; p=0.012).