هدف از این تحقیق بررسی تأثیر ارتعاش کل بدن بر گشتاور عضلات اکستنسور و فلکسور زانو، آزمون های تعادل ایستا وپویا، عملکرد اندام تحتانی و سطح ناتوانی افراد مبتلا به کندرومالاسی کشکک بوده است. در این مطالعه کارآزمایی بالینی،42 بیمار مبتلا به کندرومالاسی کشکک به طور تصادفی در دو گروه 1- درمان فیزیوتراپی رایج و2- درمان با ارتعاش کل بدن به همراه فیزیوتراپی رایج، تقسیم شدند. پس از چهار هفته مداخله، متغیرهای مطالعه شامل گشتاور عضلات فلکسور و اکستنسور زانو، حداکثر ارتفاع پرش عمودی، شاخص های تعادلی سیستم بایودکس، مقیاس vas و نمره پرسشنامه کوجالا قبل، بلافاصله بعد و یک ماه پس از اتمام دوره مداخله مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاکی از افزایش معنادار در متغیرهای گشتاور عضلات اکستنسور زانو و حداکثر ارتفاع پرش عمودی بود.این در حالی است که تفاوت معنادار آماری بین دو گروه در سایر متغیرها شامل گشتاور عضلات فلکسور زانو، شاخص های تعادلی سیستم بایودکس، مقیاس vas و نمره پرسشنامه کوجالا، مشاهده نگردید. در حالی که هر دو روش درمانی مورد استفاده در این مطالعه باعث کاهش درد، کاهش سطح ناتوانی، بهبود تعادل، افزایش گشتاور عضلات فلکسور واکستنسور مفصل زانو و بهبود عملکرد اندام تحتانی می شود، افزودن روش ارتعاش کل بدن به درمان های رایج فیزیوتراپی در بیماران مبتلا به کندرومالاسی کشکک، در قدرت عضلات اکستنسور زانو وعملکرد اندام تحتانی، افزایش معناداری را نشان می دهد.