استفاده از سیمان در صنعت ساخت و ساز روز به روز در حال افزایش بوده و فناوری¬ها و دانش مرتبط با تولید آن نیز در حال بهبود و گسترش می¬باشد. تولید سیمان ماهیتاً نیازمند صرف مقادیر قابل توجهی از انرژی¬های الکتریکی و حرارتی است. به همین منظور تا کنون تحقیقات گسترده¬ای با هدف توسعه راهکارهای بهبود کارایی انرژی در این صنعت انرژی¬بر انجام گرفته است. اولویت¬بندی این راهکارها با توجه به معیارهای متضاد و چندگانه یکی از چالش¬های این حوزه تحقیقاتی می¬باشد که به طور سیستماتیک و تحلیلی چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. در این رساله، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده¬ها، به عنوان رویکردی تحلیلی و سیستماتیک، مدلی به منظور اولویت¬بندی راهکارهای بهبود کارایی انرژی در صنعت سیمان ارائه شده است. این مدل به مدیران این صنعت در راستای گزینش روش-های مناسب کمک می¬نماید.