این پژوهش از نظریات چند متفکر و نظریه پرداز درباره ی متن و چیستی متن و همچنین رابطه آن با اجرا و تئاتر می پردازد که مشخصاً از نظریات بارت، شکنر و دریدا استفاده می شود. بعد از ارائه تعاریف مختلف متن توسط پژوهشگر به بررسی عناصری پرداخته می شود که یا در دل متن حضور دارند یا وابسته یا تابع متن هستند که بخشی از آنها خارج از متن اتفاق می افتند، از آن جمله می توان کنش و ساختار ، دلالتگری و بینامتنیت در بطن متن اشاره نمود و خوانش ، دیالکتیک و معنا زایی و زدایی را در وابستگان متن ذکر کرد. به موازات و به لحاظ تکنیکی و ساختاری نیز به دو متن ادبی و اجراییِ هزار و یک شب (البته قصه احدب) و کنفرانس پرندگان پرداخته می شود و آنها را از جنبه های مختلف اثری مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرند. نتیجه ای که در پی تحصیل آن هستم: متن ماهیتی است ازلی ابدی که حضورش زمانی نمایانگر می شود که بیننده یا مخاطب خود را آگاه از بودن و هستن در بطن هستی بداند ، این ادعا (برگرفته از نظریات ژاک دریدا و ریچارد شکنر) بدین معنی است که جهان به مثابه ی متنی است که انسان با خود آشکارگری اش در آن کنش گری و تغییر و پویش به وجود می آورد. حال با توجه به این ادعا اگر اجرا را متن بدانیم اجراگر و مخاطب در درون این متن(هستی) خود متنی می شوند، و این آمد و شد در درون متن همیشه وجود خواهد داشت با ذکر این مسئله که قراردادها معناهای متفاوت و متغییر می سازد.