تحقیق حاضر، مطالعه ای توصیفی و کیفی است که با هدف پیشنهاد الگو جهت تهیه و تدوین فرهنگ تک زبانه همایندهای زبان فارسی و مطالعه موردی همایندهای اسم و صفت انجام شده است. این پژوهش به صورت توصیفی و کیفی است، به عبارت دیگر محقق با استفاده از استدلال و بررسی همایندهای زبان فارسی که آن ها را از میان پیکره های زبانی موجود در زبان فارسی جمع آوری نموده است، به کشف راهکار دست می زند و با استفاده از جمع آوری داده های کتابخانه ای، در پی پاسخ دادن به این پرسش ها می باشد که، از میان نظریه های ارائه شده در مورد بررسی همایندها، کدامیک از نظریه ها در مورد بررسی همایندهای زبان فارسی کاربرد بیشتری دارد؟ و همچنین همایندهای زبان فارسی با کدام یک از مقوله های اسم، صفت، فعل و قید بیشتر به کار می روند؟ نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که به نظر می رسد از میان نظریه های ارائه شده درباره بررسی همایندها ، نظریه" بررسی همایندها بر اساس محور هم نشینی و جانشینی مطابق نظریه نیومارک (1988)" در مورد همایندهای زبان فارسی کاربرد بیشتری داشته باشد، خصوصاً در مورد کاربرد محور هم نشینی در زبان فارسی مشخص گردیده است که همایندهای این زبان بیشتر براساس الگوهای نحوی و دستوری شکل گرفته اند. همچنین در زبان فارسی کاربرد ترکیبات غیرفعلی در همایندها بیشتر است و ترکیبات همایند در زبان به نظر می رسد که بیشتر با اسم و صفت همراه هستند.