پلی الکترولیت ها کاربردهای فراوانی را در زمینه های مختلف از جمله تصفیه آب، اصلاح سطح، پایدار کننده پراکندگی و غیره دارند. پلی الکترولیت ها پلیمر هایی حاوی گروه های قابل یونش می باشند. به دلیل یونش گروه های یونی پلی الکترولیت ها رفتار متفاوتی را نسبت به پلیمرهای خنثی از خود نشان می دهند. به عنوان مثال ویسکوزیته کاهیده آن ها با کاهش غلظت به صورت غیر خطی افزایش می یابد در نتیجه برآورد ویسکوزیته ذاتی توسط معادلاتی مثل هاگینز، شولتز-بلاشک و غیره که برای پلیمرهای خنثی ارائه شده است امکان پذیر نمی باشد. بنابراین اغلب، مطالعات ویسکومتری پلی-الکترولیت ها در محلول های الکترولیت ها انجام می شود. در این پایان نامه ویسکوزیته ذاتی پلی آکریلیک اسید در محلول های آبی سدیم سولفات و پتاسیم سولفات مورد مطالعه قرار گرفته است. ابتدا دانسیته و زمان ریزش محلول های پلی آکریلیک اسید را اندازه گیری کرده و از این داده ها ویسکوزیته محلول های مذکور محاسبه گردید. از وابستگی ویسکوزیته محلول های پلی آکریلیک اسید به دما انرژی فعالسازی جاری شدن محاسبه شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که با افزایش غلظت پلی آکریلیک اسید انرژی فعالسازی ذاتی کاهش می یابد. این ویژگی مختص محلول هایی می باشد که با افزایش دما کیفیت ترمودینامیکی حلال بهتر می شود. انرژی-های فعالسازی به دست آمده توسط معادله ای مناسب بر حسب غلظت پلی آکریلیک اسید برازش شده است. برای ارزیابی ویسکوزیته ذاتی از معادلات فوس، فدورس و ولف استفاده شده است. نتایج به دست آمده سازگاری خوبی با معادله ولف نسبت به دو معادله دیگر دارد. نتایج به دست آمده نشان می دهند که با افزایش غلظت الکترولیت ویسکوزیته ذاتی کاهش می یابد. زیرا با افزایش الکترولیت، کاتیون ها اثر پوششی برای گروه های یونی موجود در زنجیر پلی آکریلیک اسید ایجاد می کنند. در نتیجه از دافعه گروه های یونی روی پلی الکترولیت کاسته شده و شعاع پیچه کاهش یافته که در نتیجه ویسکوزیته ذاتی کاهش می یابد. نتایج به دست آمده همچنین نشان می دهند که سدیم سولفات نسبت به پتاسیم سولفات اثر پوششی بیشتری از خود نشان می دهد و در نتیجه ویسکوزیته ذاتی در حضور نمک سدیم سولفات کمتر از پتاسیم سولفات می باشد.