پایان نامه حاضر از دو بخش تشکیل شده است: در این کار از اصلاحگر نانوکامپوزیت ساماریوم هگزا سیانو فرات و نانو لوله های کربنی چند دیواره جهت اصلاح الکترود کربن شیشه ای که اثر الکتروکاتالیتیکی خوبی نسبت به اکسایش دوپامین و کدیین دارد, استفاده شد.بدین صورت که در ابتدا یک سوسپانسیون پایدار از نانو لوله های کربنی چند دیواره بدست آمد, سپس روی سطح الکترود قطره گذاری شد و در دمای محیط خشک شد. حال ترکیب ساماریوم هگزا سیانو فرات به طریق ولتلمتری چرخه ای در محدوده پتانسیل 2/0- تا 8/0+ ولت با سرعت روبش 100 میلی ولت بر ثانیه با 40 روبش روی سطح الکترود سنتز شد. اثر الکتروکاتالیزوری اکسایش دوپامین به وسیله مقایسه الکترود کربن شیشه ای و الکترود اصلاح شده در بافر فسفات 1/0 مولاردر حضور دوپامین 50 میکرومولار بررسی شد. پیک اکسایش دوپامین در 22/0 ولت مشاهده شد. ولتاموگرام های چرخه ای محلول 50 میکرومولار دوپامین توسط الکترود اصلاح شده با ساماریوم هگزاسیانو فرات در سرعت های روبش متفاوت, نشان می دهد که اکسایش دوپامین روی سطح الکترود اصلاح شده تحت کنترل جذب سطحی است. اکسایش دوپامین روی سطح الکترود اصلاح شده در بافر فسفات با phهای متفاوت بررسی شد و یک رابطه ی خطی بین epa و ph 8/5 تا 8 با شیب 8/62- میلی ولت بر ph به دست آمد که این نشان می دهد در اکسایش دوپامین روی سطح الکترود تعداد الکترون ها و پروتون ها برابر است. برای اندازه گیری کمی دوپامین از تکنیک dpv در محلول بافر فسفات 1/0 مولار در ph=7 استفاده شد و نتایج یک رابطه خطی بین غلظت دوپامین و پیک اکسایش در محدوده غلظتی7- 10 × 2 تا 6-10 × 5 مولار به دست می آید. با این نتایج loq و lod نتایج به ترتیب 7- 10 × 2 و 8-10 × 6 مولار به دست آمد. در کار دوم اثر الکتروکاتالیزوری اکسایش کدئین به وسیله مقایسه الکترود کربن شیشه ای و الکترود اصلاح شده در بافر فسفات 1/0 مولاردر حضور کدئین 50 میکرومولار بررسی شد. پیک اکسایش کدئین در 75/0 ولت مشاهده شد. ولتاموگرام های چرخه ای محلول 50 میکرومولار کدئین توسط الکترود اصلاح شده با ساماریوم هگزاسیانوفرات در سرعت های روبش متفاوت, نشان می دهد که اکسایش کدئین روی سطح الکترود اصلاح شده تحت کنترل جذب سطحی است. اکسایش کدئین روی سطح الکترود اصلاح شده در بافر فسفات با phهای متفاوت بررسی شد و یک رابطه ی خطی بین epa و ph 5/5 تا 5/8 با شیب 8/62- میلی ولت بر ph به دست آمد که این نشان می دهد در اکسایش کدئین روی سطح الکترود تعداد الکترون ها و پروتون ها برابر است. برای اندازه گیری کمی کدئین از تکنیک dpv در محلول بافر فسفات 1/0 مولار در ph=7/5 استفاده شد و نتایج یک رابطه خطی بین غلظت کدئیـن و پیک اکســایش در دو محدوده غلظتی7- 10 × 2 تا 6-10 × 1 و 6-10 × 1 مولار تا 5- 10 × 2 به دست می آید. با این نتایج loq و lod نتــــایج به ترتیب 7- 10 × 2 و 8-10 × 6 مولار به دست آمد. در هر بخش گزینش پذیری الکترود اصلاح شده در حضور گونه های خارجی مختلف (ترکیبات آلی و یون های معدنی که به طور معمول در نمونه های دارویی و بیولوژیکی وجود دارند.) موجود در محلول آنالیت به روش dpv مورد آزمایش قرار گرفت که نتایج حاصل نشان دهنده گزینش پذیری قابل توجه الکترود می باشد. همچنین کاربرد موفقیت آمیز الکترود در نمونه های حقیقی – پلاسمای خون – مورد بررسی قرار گرفت و صحت مطلوبی به دست آمد.