سیستم و شکل مدارس در هزاره سوم دیگر از قالب های قدیمی پیروی نمی کند. محیط مدرسه در تربیت آموزشی و حمایت اجتماعی دانش آموزان بسیار تاثیر گذار می باشد. با اینکه مدارس برای بچه ها ساخته می شوند و تنها کاربران این مکان ها هستند، هیچ گاه نقطه نظرات آنها و علایق شان در طراحی و چیدمان مدارس لحاظ نمی شوند. در این پژوهش تلاش بر این بوده است شکل فضا های آموزشی جدید معرفی نماید. معماری جدید برای نسل حال و آینده محیط های دلپذیری فراهم و خلاقیت آنها را ترغیب نماید. در معماری فضاهای آموزشی سعی شده است تا پارامترهای موثر بر سلامت روان و متناسب با نیازهای دانش آموزان اعمال شوند. چنان که ارزش قایل شدن به نیازهای بچه ها اثری ماندگار بر روی آنها باقی می گذارد. همچنین نشان داده می شود چگونه محدود کردن مکان های آموزشی فقط به محیط های خانه و مدرسه، فرصت های یادگیری را نیز محدود می کند.