آمایش سرزمین علمی است که با توجه به ویژگی های اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی- اجتماعی آن، نوع استفاده بهینه از سرزمین را مشخص می¬سازد. الگوی نامناسب استفاده از سرزمین و تغییرات شدید در کاربری زمین منجر به پیدایش بحران¬های زیست محیطی میگردد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش امایش دشت سیستان در توسعه کشاورزی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه¬ای- میدانی (پرسشنامه) و جستجو در پایگاه¬های اینترنتی می¬باشد. که برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از آزمون¬ آماری نرم¬افزار spss و برای تحلیل داده¬های مکانی از نرم¬افزار arcgis10 استفاده شده است. متناسب با نتایج آزمون کروسکال والیس و سطح معناداری کمتر از 05/0 به رابطه معناداری بین آمایش دشت سیستان و توسعه کشاورزی پی برده شد. همچنین با توجه به یافته¬های پژوهش در بین شاخص¬های توسعه کشاورزی روستاهای کفتارگی و ملاقاسم به ترتیب با میانگین 80/3 و 73/ 1 بیشترین و کمترین رتبه را دارا می¬باشند. در مجموع نتایج پژوهش حاکی از آن است نتایج حاکی از ان است که 29/47 درصد از سطح منطقه مورد مطالعه فاقد توان توسعه کشاورزی می باشد. این در حالی است که در حال حاضر حدود 56 درصد اراضی دشت سیستان دارای کاربری کشاورزی است از این رو می¬توان گفت آمایش دشت سیستان در توسعه کشاورزی روستاهای منطقه سیستان نقش داشته است.