شیشه های زیست فعال بدلیل توانایی برقراری پیوند شیمیایی و فیزیکی با استخوان کاربرد وسیعی به عنوان روکش در ترمیم استخوان و کاشتنی های فلزی بدن دارند. استفاده از نانوپودر شیشه زیست فعال در پوشش کامپوزیتی علاوه بر بهبود خواص شیمیایی و افزایش زیست سازگاری کاشتنی ها در محیط بدن، بدلیل سختی ذاتی شیشه، باعث افزایش استحکام پوشش نیز می گردد. این پوشش از ترکیب مواد اولیه ای نظیر تیتانیوم ایزوپروپوکساید، تری اتیل فسفات، تترااتیل اورتوسیلیکات، نیترات کلسیم و دی اتانول آمین به روش سل - ژل تهیه و بوسیله روش غوطه وری در تعداد دفعات متفاوت بر روی صفحات تیتانیومی لایه نشانی گردید. از طرفی به منظور بررسی دقیق تر اثر شیشه زیست فعال در ترکیب کامپوزیت مورد نظر، مقادیر مختلفی از این ماده در تهیه پوشش مورد استفاده قرار گرفت. خواص فیزیکی و شیمیایی پوشش تهیه شده به کمک آنالیزهای پراش پرتوی ایکس (xrd)، طیف سنجی مادون قرمز (ftir)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و آزمون سختی سنجی مورد بررسی قرار گرفت. فیلم هایشیشه زیست فعال بدون ترک و هموژن بدون هیچ گونه نقص قابل مشاهده شد. بر اساس تصاویر sem بدست آمده جوانه زنی آپاتیت بعد از 5 روز مشاهده شد. بعد از 15روز غوطه وری، یک لایه کامل کربناتی حاوی آپاتیت بر روی سطح فیلم تشکیل شد. در نهایت برای بررسی سختی روکش نانوکامپوزیتی تهیه شده، آزمون سختی سنجی انجام پذیرفت. این آزمون برای نمونه ها با تعداد متفاوتی از لایه نشانی صورت گرفت. نتایج حاصل نشان دادند با افزایش تعداد روکش ها و میزان شیشه زیست فعال میزان سختی نیز افزایش یافت.